ایرانی‌ها از قدیم الایام برای گرم شدن در زمستان در خانه‌ها از کرسی استفاده می‌کنند. کرسی از میزی کوتاه که در زیرش منقلی پُر از ذغال‌های مرغوب، دیرسوز و کم دود گداخته قرار داده شده تشکیل شده است که لحاف بسیار بزرگی برروی آن قرار می‌دهند تا گرمای حاصل از منقل از زیر میز خارج نشده و به هدر نرود. برای نشستن و خوابیدن افراد دور کرسی معمولاً از چند متکا، بالش و پشتی استفاده می‌شود. در این اواخر، کرسی نفتی و کرسی برقی نیز ساخته شده بود. به طور سنتی، برای گرم‌کردن کرسی از بخاری‌های ذغالی استفاده میکردند، ولی با پیشرفت فناوری، به تدریج از بخاری الکتریکی نیز استفاده می‌شد. کرسی جایگاهی ویژه در فرهنگ و سنت ایرانی داشته است و از لوازم فرهنگ سنتی آن به شمار می‌رفته است. در شب یلدا که یکی از جشن‌های سنتی ایرانیان است نقش کرسی در جمع‌کردن اعضای خانواده به دور گرمای خود مشهود بوده است. جای نشستن افراد در کنار کرسی به نقششان در خانواده مرتبط است. معمولاً جایگاه مسن ترین فرد خانواده، آن پله‌ای از کرسی است که دورترین فاصله را از درِ اتاق دارد و جایگاه خردسالان جایی است که نزدیک‌تر به درِ اتاق است. مهم‌ترین خطر کرسی، خفگی بر اثر گاز مونوکسید کربن حاصل از ذغال نیم‌سوز است که در اصطلاح عامیانه آن را دودی شدن می‌گویند. سوختگی پا نیز از خطرات دیگرِ کرسی است.
اما متاسفانه به تازگی ژاپنی‌ها حق امتیاز کرسی ایرانیان باستان را به نام خود ثبت کرده‌اند. با همین ایده جالب و ایرانی از کُرسی ایرانی یک شرکت ژاپنی همین روش را با ایجاد یک اجاق برقی در زیر این کرسی چوبی و قرار دادن لاحاف بر روی اون همانند کرسی برای گرم شدن استفاده می‌کنند که مورد توجه مردم ژاپن قرار گرفته است و شما تصاویر این کرسی ایرانی و چوبی ساخته شده در ژاپن را در ادامه مقاله مشاهده می‌کنید.
ژاپنی‌ها برای فرار از سرمای زمستان از کرسی استفاده می‌کنند تا کل روز با خیال راحت دراز بکشند و استراحت کنند. کرسی ایرانی از چهار بخش پله، چاله‌ی کرسی، لحاف کرسی و روکرسی تشکیل شده است که در ادامه با تعاریف هر یک از آن‌ها آشنا خواهید شد:
پله: به هریک از چهار ضلع کرسی یک پلۀ کرسی گفته می‌شود.
چالۀ کرسی: گودالی است برای نهادن زغال‌های آتشین که در زیر کرسی و در نقطۀ میانیِ آن قرار دارد. این روزها به جای ذغال از بخاری الکتریکی استفاده می‌شود.
لحاف‌کرسی: لحاف ضخیم روی کرسی.
روکرسی: پارچه‌ای که روی لحاف‌کرسی گذاشته می‌شود تا آن را از لکه‌های مواد غذایی محافظت کند.
اگر لباس سنتی ژاپنی بپوشید و زیر کرسی بخوابید گرما از قسمت پایین لباس وارد می‌شود و از اطراف گردن خارج می‌شود و از این طریق کل بدن را گرم نگه می‌دارد. یک روش سنتی و عملی گرم کردن در ژاپن استفاده از کرسی یا کوتاتسو (kotatsu) است. کوتاتسو یک میز چوبی کوتاه است که مثل کرسی روی آن لحاف می‌اندازند و در زیر آن یک گرمکن برقی قرار می‌دهند. برای گرم شدن روی بالشتک‌های مربع شکل پهنی به نام زابوتن (zabuton) دور کرسی می‌نشینند و پاها را زیر لحاف می‌گذارند . همان طور که در تصویر سوم مشاهده می کنید کرسی ژاپنی یا کوتاتسو از بخش های میز اصلی، میز بالایی، لحاف، هیتر الکتریکی، بخاری تو دیواری و زغال سوزان تشکیل شده است. ریشه‌های کوتاتسو به قرن چهاردهم و اجاقی که ژاپنی‌ها برای پخت و پز استفاده می‌کرده‌اند باز می‌گردد. در قرن هفدهم ژاپنی‌ها چاله‌هایی به نام horigotatsu در زمین حفر میکردند که یک کوتاتسو ثابت محسوب می‌شدند. کوتاتسوهای جدید که قابل حمل بودند به oki-gotatsu معروف هستند. خانه‌های ژاپنی از روپوش کشی ظریفی برخوردارند به همین دلیل کوتاتسو بهترین بخاری موجود برای گرم شدن در روزهای سرد زمستان است.
مقالات پیشنهادی:
موش‌های مین یاب، قهرمان‌هایی برای نجات جان هزاران انسان
۱۱ عکس بسیار زیبا و نفس گیر از فصل پاییز
عجیب‌ترین پل جهان : پلی شبیه به رولر کاستر در ژاپن + تصاویر
لطفاً برای حمایت از ما این مقاله را در یکی از شبکه‌های اجتماعی مورد علاقه‌تان به اشتراک بگذارید. با تشکر
بد نیست بدانید که سالهای اول دهه هفتاد میلادی زمانی که ما در ایران هنوز از ذغال،خاک ذغال وکوفته ذغال برای گرم کردن منقل کرسیهامان استفاده میکردیم
ژاپنی ها برای کرسی از اجاق الکتریکی که گرمادهنده آن لامپ مادون قرمز بود و خاصیت درمانی داشت استفاده میکردند.
همان سالها این اجاقها با مارک توشیبا به ایران هم وارد شد و عده ای از آن استفاده کردند.
شاید هنوز هم باشند کسانی که آن محصول را در اختیار داشته باشند.
واقعاً دور از انصاف است که فکر کنیم حق ژاپنی ها نیست کرسی را به نام خود ثبت کنند.
فصل سرما نزدیک است، اگر در ایران تشریف دارید لطفاً برای خرید کرسی اقدام
کنید، با اطمینان عرض میکنم شما هم به ژاپنی ها حق میدهید
دوست عزیز با نظر شما موافقم. طبیعتا هر فرد یا شرکتی که بتواند محصول یا خدمات با کیفیت تر را با قیمت مناسبت تر در اختیار مشتری قرار دهد لایق کسب درآمد از هر ایده، اختراع، خدمت یا محصولی است اما حق امتیاز کرسی به نام ژاپنی ها ثبت شود یا ما ایرانی باید دید چه کسی ابتدا به این ایده رسیده و این محصول را تولید کرده است نه اینکه چه کسی در بازار امروزی کرسی به روزتر و بهتری در اختیار مشتری قرار می دهد. لطفا اطلاعاتی که در زمینه حق امتیاز در ادامه برای شما و دیگر کاربران قرار دادم را مطالعه کنید.
سند ثبت اختراع،[۱] حق امتیاز یا اندیشه‌گواه (به انگلیسی: Patent) حق انحصاری است که در قبال اختراع یا ایدهٔ ثبت شده به مخترع یا نماینده قانونی او اعطا می‌شود. انحصار مجموعه‌ای از حقوق منحصر به فردی است که از طرف دولت‌ها برای مدتی معین در عوض تنظیم و افشاء عمومی جزئیات معین از یک، روش، جریان عمل یا ترکیب خاصی از ماهیت (مفهوم) (که به عنوان اختراع شناخته می‌شود) در اختیار شخص خاصی قرار می‌گیرد. بطوریکه آن مفهوم، اختراعی جدید، مفید یا مورد استفاده صنعت شناخته شود.[۲]
به بیانی دیگر، پتنت یک حق اختصاصی است که به یک اختراع که عبارت‌ست از یک محصول یا فرایند که راه جدیدی را برای انجام کاری فراهم می‌کند و یا یک راه حل فنی جدید را برای مشکلی ارائه می‌دهد، داده می‌شود. یک پتنت، محافظت برای اختراع مالک پتنت را فراهم می‌کند. حفاظت برای مدت زمان محدودی است که عموماً ۲۰ سال می‌باشد اما بر اساس قوانین کشورها متفاوت است.
محافظت پتنت بدین معناست که اختراع نمی‌تواند بدون رضایت مالک پتنت، به صورت تجارتی ساخته، مورد استفاده، توزیع یا فروخته شود. این حقوق پتنت معمولاً در دادگاهی اجرا می‌شوند که در بسیاری از دستگاه‌ها، قدرت متوقف کردن تجاوز به حقوق پتنت را دارا می‌باشند.[۳]
طبق تعریف سازمان جهانی مالکیت معنوی، اختراع محصول یا فرایندی است که راه نوینی را جهت انجام کاری ارائه می‌دهد یا راه حل فنی جدیدی را برای حل مشکلی خاص پیشنهاد می‌کند. به عبارت ساده‌تر اختراع راه حلی است فنی که برای اولین بار جهت حل مشکلی فنی ارائه می‌گردد. اندیشه‌گواه (گواهینامه حق امتیاز) یا حق ثبت اختراع از سوی دولت کشور مورد تقاضا به مخترع یا نماینده قانونی او اعطا می‌شود. دارنده گواهینامه حق امتیاز دارای حقی انحصاری برای بهره‌برداری از اختراع ثبت شده‌است. حق امتیاز یا پتنت باید سه معیار نوآوری، تازگی و سودمندی را دارا بوده تا بتوان به آن حق امتیاز گفت:
نوآوری (inventiveness): اختراع مورد نظر نباید برای یک شخص با سطح دانش یا مهارت میانگین در زمینه آن اختراع در همان کشور به ثبت رسیده، مشهود باشد.
تازگی (novelty): درخواست‌کننده حق امتیاز باید تازگی ادعا خود را نیز ثابت کند. اختراع مورد نظر باید به طور واضح ابتکاری باشد و تا زمان درخواست به صورت بیانی یا نوشته شده (یا در حال استفاده) نباشد.
سودمندی (utility): این نیز باید توسط درخواست کننده ثابت شده که این معنی را می‌دهد که اختراع مورد نظر باید قابلیت تبدیل به یک محصول یا یک فرایند صنعتی را دارا باشد.
حق امتیازها به دو نوع حق امتیاز «محصول» و «فرایند» تقسیم‌بندی می‌شوند:
حق امتیاز محصول: یک راه حل تکنولوژیکی است که در یک محصول به کار می‌رود و به صاحبش حق امتیاز منحصربه‌فردی برای تهیه، استفاده، فروش و صادر کردن محصولاتی که از آن اختراع استفاده شده را می‌دهد.
حق امتیاز فرایند: زمانی اعطا می‌شود که راه حل تکنولوژیکی در یک فرایند تولید استفاده شود و به صاحب آن امتیاز منحصربه‌فردی جهت استفاده از آن فرایند برای ساخت، استفاده و تجارت محصولات نتیجه شده از آن فرایند را می‌دهد.[۴]
اندیشه‌گواه حمایت قانونی از اختراع را برای دارنده آن تأمین می‌کند. این حمایت برای مدت محدودی (حداکثر بیست سال) در ازای افشای جزئیات اختراع برای عموم، اعطا می‌گردد. حمایت حق امتیاز به این معنا است که مورد اختراع را نمی‌توان بدون اجازه دارنده حق امتیاز به صورت تجاری تولید کرد، استفاده یا توزیع نمود و به فروش رساند. به این نکته مهم باید توجه داشت که حق امتیاز مجوز تولید محصول اختراعی نیست بلکه تنها دیگران را از تولید آن باز می‌دارد.
حقوق حق امتیاز معمولاً پس از ارائه دادخواست از سوی دارنده آن به دادگاه، احقاق می‌شود. دادگاه در بیشتر نظام‌ها، شخص یا اشخاص نقض کننده حقوق حق امتیاز را از این کار باز داشته و وی را مکلف به جبران خسارتهای وارده به صاحب حق اختراع می‌نماید. همچنین چنانچه شخص ثالثی در دادگاه حق اعطا شده حق امتیاز را به چالش کشیده و در این امر موفق شود، حق امتیاز اعطا شده غیر معتبر شناخته خواهد شد. به عنوان مثال بتواند ثابت نماید که اختراع فاقد شرایط قانونی و لازم برای ثبت بوده‌است.
دارنده حق امتیاز حق دارد تصمیم بگیرد چه کسی می‌تواند در طول مدت حمایت، از اختراع وی بهره‌برداری نماید. وی می‌تواند با عقد قرارداد، اجازه یا لیسانس استفاده از اختراع را به افراد دیگر واگذار کند. دارنده حق امتیاز همچنین می‌تواند حق اختراع خود را بطور کامل به دیگری بفروشد که در این صورت خریدار، دارنده جدید آن اختراع شناخته خواهد شد. با انقضای دوره زمانی حق امتیاز حمایت از اختراع پایان گرفته و استفاده از آن در اختیار عموم خواهد بود. یعنی دارنده اندیشه‌گواه دیگر حقوق اختراع خود را دارا نبوده و هر شخصی می‌تواند از آن بهره‌برداری تجاری کند.
متاسفانه خود کم بی نی و بیگانه پرستی در بعضی از ایرانی ها نهادینه شده.
حالا اگر ما این کار رو میکردن میگفتن ایرانی فقط بلده کپی کاری کنه.
واقعیت اینه که در زمان رنسانس علوم ما رو و کتابخانه های ایرانی و اسلامی رو دزدیدن و بردن به نام خودشون ثبت کردن. حالا دارن ثنتهای ما رو هم می دزدند و از ش پول در میارن.